Everyman

Amerikalı fotoğrafçılar Robert ve Shana Parke Harrison‘ın çalışmalarında göreceğiniz beyaz gömlekli, takım elbiseli, ince suratlı garip şahsın adı Everyman. Aşırı ve hoyrat tüketim nedeniyle eski püskü bir yer haline gelmiş Dünya’da yalnız kalan Everyman’i, başından büyük işlere kalkışmış hallerde, kırık dökük doğayı tamir etmeye çalışırken görüyoruz. Bu amaç doğrultusunda, kütüklerin hikâyelerini dinleyip kayda geçirmek, ağaçlara keman çalmak, büyük bir iğne ile yeryüzünün açılan yerlerini dikmek gibi yöntemlere başvuruyor Everyman.
Robert ve Shana ParkeHarrison’ın on yıldır devam ettirdiği bu seri, sıradan başkahraman Everyman’in nafile, ancak anlamlı çabalarını işliyor. Sanatçılar on yıl boyunca birbirinden farklı ve deneysel fotoğraf teknikleri kullanmış, fotoğrafları ilginç işlemlerden geçirmişler. Çalışmalarını özgün kılan işlemlerden biri ise, fotoğrafları bastıktan sonra üzerlerine yaptıkları çizimler ve  ekledikleri renkler. Everyman’in karamsar ve sıradan dünyasını yansıtan renk dünyasına da sonradan yapılan eklemelerle ulaşmışlar. Çalışmalarını bu işlemlerden geçirmelerinin bir amacı da, yarattıkları dünyayı zamansız kılmak. Robert bir röportajda, fotoğrafların zamansız görünmelerine rağmen, anlatılan hikâyenin günümüzde geçtiğini belirtiyor. İnsanlığın doğadan günbegün kopan, giderek yalnızlaşan durumunu tartışmaya açmayı amaçladıklarını söylüyor.

Everyman balances on a small circus platform as he breaks from his burden of salvaging a dying world. These unexpected visual moments are not necessarily what the Everyman signed up for. But he partakes in the timelessness of ritual and make-believe. It is a world only slightly removed from his standard tasks. In fact, outside, beyond the velvety curtains and spangled chandeliers, we see the very the landscape he often tirelessly tries to rejuvenate and repair. The stage offers endless narrative possibilities and favors contradictions – hope and despair, desire and failure… to explore the fragile human condition, and the overarching shadow of environmental destruction. Perhaps the only true hope for our world and our human spirit rests in our ability to imagine